ΝΥΧΤΟΘΗΚΗ
Χιλιάδες πεταλούδες στο δωμάτιο
όλες νεκρές, καρφιτσωμένες στο ταβάνι.
Κι αυτός, συλλέκτης ηδονών
τις μάζεψε -σαν άγρια πουλιά-
σαν δείπνου μυστικού θλιμμένα τρίμματα.
Πώς χώρεσαν του πόνου φτερουγίσματα
στη νυχτοθήκη;
Στα ύψη αναδεύομαι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάθε οδύνη
Των νέων ηδονών
Τ' αγκάθι θα γίνει.
Θά 'ρθει ο καιρός,
Κι εγώ να χαθώ,
Στα γόνατα του έρωτα
Σε μέθη γλυκιά θ' αφεθώ.
Θροΐζει η ζωή
Απέραντη μέσα σε μένα,
Απ' τα ύψη κοιτώ
Προς τα κάτω για σένα.
Σε κάθε μνήμα
Η λάμψη σου σβήνει,
Στεφάνι δροσιάς
Ένας ίσκιος αφήνει.
Πιες της ζωής μου,
Ακριβέ, τον χυμό,
Ξύπνησέ με και στέρξε
Να μπορώ ν' αγαπώ.
Του θάνατου νοιώθω
Πάλι νέο το ρέμα,
Σ' αιθέρα και βάλσαμο
Γυρνά το δικό μου το αίμα.
Με σθένος και πίστη
Τις μέρες μου ζω
Και τις νύχτες πεθαίνω
Στο πυρ το ιερό.
5.