Ηγήτωρ' ονείρων. Από τον Ομηρικό Ύμνο Εις Ερμήν, στ. 14. Όχι ηγέτης των ονείρων αλλά με την έννοια του οδηγού των ονείρων.

(Ηγήτωρ < Αγήτωρ από το άγω-οδηγώ). Αυτός που [σε] οδηγεί [σ]τα όνειρα. Ο χθόνιος Ερμής, ο ψυχοπομπός-ψυχαγωγός, είναι ο οδηγός στον Ύπνο και στο Θάνατο. (Ερμής Υπνοδότης, Ύπνου προστάτης, Ονειροπομπός)

Ηθελημένος ο συνειρμός με το Η γη των ονείρων...

Ποίηση, φωτογραφίες, σκίτσα και όνειρα

(ότι μας έμεινε, ότι μας άφησαν).

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Κλείτος Κύρου

Απόψε βασανίστηκαν και πάλι οι αρχαίες μνήμες
Απόψε εξαντλήθηκαν οι τελευταίες αναμονές

Η νύχτα καταθλιπτικά γέρνει επάνω στις ψυχές μας
Ζητούμε λίγη ζεστασιά σε σκορπισμένες στάχτες

Χάσαμε καθρεφτίσματα σε λαμπερά φευγάτα μάτια
Ψάχνουμε είδωλα νεκρά σε λίμνες που έχουν στερέψει

Όλα μας άφησαν γοργά –τα πεύκα οι αμμουδιές
Του ανέμου τα σφυρίγματα τα χάδια οι επάλξεις…


Τάσος Γαλάτης

ΤΟ ΓΟΥΡΓΟΥΡΗΤΟ
Ακόμη κι όταν συγκατανεύεις στις θωπείες μου
δεν κάνεις λιγότερο ανοίκειο το απροσπέλαστο’
είσαι μια λόχμη παντοτινά νυχτερινή και αδιαπέραστη
που δεν αυλάκωσαν ποτέ οι άνεμοι της ιστορίας
κι όσο βυθίζεσαι μ’ ατέλειωτα γουργουρητά στην
αγκαλιά μου
τόσο πιο σκοτεινό κι ανεξιχνίαστο
προβάλλει το ακατανόητο,
σαν τα σουβλερά σου δόντια και τα νύχια
που δήθεν ανεξίκακα στα παίγνια μας
μαγκώνουν τις παλάμες μου.
Συνέχισε, συνέχισε το αέναο γουργουρητό
τις γνώρισα τις χαρακιές της μοίρας
τα δόντια και τα νύχια της'
είδα τα μάτια της μέσα στα μάτια σου
κι ένιωσα το ακατανόητο να πάλλεται ολοζώντανο
σαν την κοιλιά σου μες στα χάδια μου.


Τάσος Γαλάτης

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

...αγάπη που 'ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια...
Γ.Σ.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Αμαρτωλόν


...πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλ’ η ζωή μου του χαμού
μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω
εικόνα σου είμαι κοινωνία
και σου μοιάζω…

Γαλάτεια Καζαντζάκη

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Μίνος Ζώτος

Αφιέρωμα (1930)

 Ν’ αποξεχνιέμαι
 κι ώρες να σε κοιτάζω εκστατικός
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι .
Να μην ταράσσει
Καθώς θα μπαίνω στο είναι σου ελαφρός
την αίσθησή μου, ουδ’ όσο φύλλων θρος
τα ησυχασμένα δάση.

Μαζί να πλέμε
Κι εγώ να σε κοιτάζω εκστατικός
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι...



Μίνος Ζώτος (1905-1932) 

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Ναπολέων Λαπαθιώτης


Νυχτερινό ΙΙ

Ένα φεγγάρι πράσινο , μεγάλο,
που λάμπει μες τη νύχτα, – τίποτ’ άλλο.

Μια φωνή, που γρικιέται μες στο σάλο

και που σε λίγο παύει, – τίποτ’ άλλο.

Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο

του βαποριού που φεύγει, – τίποτ’ άλλο.

Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο

στα βάθη του μυαλού μου.  – Τίποτ’ άλλο.


14.11.1932. 
Δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία το 1933
Μελοποιήθηκε τρεις φορές: Α Β Γ (ακούστε τα τραγούδια πατώντας στο αντίστοιχο γράμμα)
Φωτογραφία καλύτερη δεν βρήκα. Άλλωστε με ενοχλεί η πρακτική να συνοδεύονται τα τραγούδια
απ' τις "ανάλογες" φωτογραφίες στα "γιουτουμπάκια". Το σαγιαδινό φεγγάρι λοιπόν, ούτε πράσινο 
ούτε μεγάλο.Μόνο το βαπόρι που φεύγει και το παράπονο...