Ηγήτωρ' ονείρων. Από τον Ομηρικό Ύμνο Εις Ερμήν, στ. 14. Όχι ηγέτης των ονείρων αλλά με την έννοια του οδηγού των ονείρων.

(Ηγήτωρ < Αγήτωρ από το άγω-οδηγώ). Αυτός που [σε] οδηγεί [σ]τα όνειρα. Ο χθόνιος Ερμής, ο ψυχοπομπός-ψυχαγωγός, είναι ο οδηγός στον Ύπνο και στο Θάνατο. (Ερμής Υπνοδότης, Ύπνου προστάτης, Ονειροπομπός)

Ηθελημένος ο συνειρμός με το Η γη των ονείρων...

Ποίηση, φωτογραφίες, σκίτσα και όνειρα

(ότι μας έμεινε, ότι μας άφησαν).

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Ξεχασμένη κλοπή

Προσπαθώ να σε ξεχάσω
Αλλά,
είναι σαν να κλέβω στα χαρτιά
τον εαυτό μου!

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

ΝΥΧΤΑ ΚΑΤΑΜΕΣΗΜΕΡΟ



Λυγμούς ψαρεύεις και θυμό

Νύχτα καταμεσήμερο
στις γειτονιές μου!
(Θάρθει καιρός που θα γευτείς
όλη την πίκρα που έσπειρες
ως το μεδούλι!)

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014



"...εύδεις, αυτάρ εμείο λελασμένη..."
                   Όμηρος, Ιλιάδα, Ψ΄69


(κοιμάσαι και με λησμονάς...)

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014


...Γι' αυτό στα δύσκολα
πάλι, κατά θάνατο μεριά
κατά της αγάπης το πλευρό θα γύρω
ικετεύοντας μια στάλα ήττας...

Γ. Ζαρκάδης, Ο λύκος και άλλα αντισώματα.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Ντομπράτι


Ο άνεμος πια κόπασε για σένα
κι η καταιγίδα που προσμέναμε
δεν ήρθε στο Ντομπράτι...

Τα σύννεφα απόμειναν μετέωρα, 
τα χόρτα με μια κλίση σιωπής 
αγριεμένης.

Αισθήματα και μνήμες
στα χαλάσματα
Σαν ψάρια τ' ουρανού
πάνω στο χώμα!




Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Στ' αλώνι του χαμού


Μιά τελευταία προσπάθεια,
απόμεινε σαν αλώνι ξεχασμένο
στα μέρη της Θεόστρουγκας.

Γύρισε το κεφάλι σου
στον άνεμο.
Στείλε το βλέμμα σου
στην καταιγίδα.

Η σιωπή κι ο θάνατος
μας συντροφεύουν...




Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014



  "...Σε άλλη ομορφιά φριχτή και δίχως έλεος
θα 'σαι για πάντα, έξω από μένα
ωραία..."

ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ





                

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014


Ο ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΤΙΜΗΣ

Πάντα νυχτώνομαι ανάμεσα Φιλιάτες και Παραμυθιά 
που με βρίσκει η δύση όπως άλλοι ανοίγουν εκκλησιές 
να βγάλουν από τα κόκκαλά τους την αμαρτία
Είναι που με παίρνει από πίσω ένα κουκάλογο 
είμαι ο λαδάς μού λέει όλη την ώρα 
είμαι το αίμα του από το κοκκινόχωμα
ύστερα κλαίει όπως σε τρισάγιο
κι ούτε που βγαίνει ως σήμερα από το κατώι μου 
κι ας πέρασε μισός αιώνας φονικού 
κάτω από τις δυο φτερούγες του δεξιά κι αριστερά
και στη μέση ο Αχέροντας με το πένθος του μισοτιμής

Θανάσης Τζούλης, Και γάμον Έβρου του ποταμού

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Κάλεσμα


"...μοῦνον ἐμοὶ ἕνα λύχνον ἀπ᾽ ἠλιβάτου σέο πύργου
ἐκ περάτης ἀνάφαινε κατὰ κνέφας, ὄφρα νοήσας
ἔσσομαι ὁλκὰς Ἔρωτος ἔχων σέθεν ἀστέρα λύχνον..."


Μόνο ένα λύχνο βάλε για μένα να φωτίζει
άπ΄ τόν ψηλό σου πύργο απέναντι το δειλινό,
νά γίνω, άφού τον δω,
πλοίο που φέρνει τόν ‘Ερωτα,
το λύχνο σου έχοντας γι αστέρι... 

Μουσαίος, Τα καθ΄Ηρώ και Λέανδρον στ. 210-212.


Άχαρο το έργο της μετάφρασης. Πως να αλλάξεις τον "ηλίβατον πύργον" (ψηλός, απόκρημνος, δύσβατος), το "κατά κνέφας" (ας θυμηθούμε εδώ το "ιερόν κνέφας"- βαθύ σκοτάδι, του Ομήρου), το "έσσομαι ολκάς Έρωτος" ακόμα και το "έχω σέθεν" ("τι δ' άνευ σέθεν" του Αισχύλου);

Ο Μουσαίος, στο κατώφλι μιας νέας εποχής, εμπνέεται από την αρχαιότητα.
Μόνο ένας Ποιητής, μπορεί να μεταφράσει ή να εμπνευστεί:
Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα
στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου...

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Ελένη

"...Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας,
στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη,
μιας πεταλούδας τίναγμα, το πούπουλο ενός κύκνου,
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη..."
Γ.Σ.

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Στις αρχαίες πέτρες
φαίνονται ακόμη
οι δαχτυλιές του θεού!

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Παραλλαγή


Η ξαστεριά, σκληρή στον ουρανό
Κι ο θάνατος κοιμάται στ' αρμυρίκια...

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

"...Θέα σημαίνει ιδεατή κατοχή..."
Η. Πετρόπουλος, Σώμα, σ.9.

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

"Δε σταματά ο θάνατος δε σταματά ο έρωτας..."

Ε.Πανταζής, Βέλος στο χώμα.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014