ώ πότνια χθών, μελανοπτερύγων μάτερ ονείρων  Ευριπίδης ΕΚΑΒΗ 70-71

ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ٭

Ο έρωτάς σου ωσεί χνους,

ον άνεμος εκρίπτει

από προσώπου γης…

                   4-10-2017 

Cesare Pavese, «Ο θάνατος θά 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου»

Ο θάνατος θά 'ρθει, και θά 'χει τα μάτια σου —
ο θάνατος που 'ναι μαζί μας
απ' το πρωί ώς το βράδι, άγρυπνος,
άφωνος σαν παλιά τύψη
ή κάποιο ανόητο πάθος. Τα μάτια σου
θα 'ναι μια μάταιη λέξη,
μια πνιγμένη κραυγή, μια σιωπή.
Σαν κι αυτή που κάθε πρωί
βλέπεις, όταν σκύβεις μόνη σου
πάνω απ' τον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα,
εκείνη τη μέρα που κι οι δυο θα μάθουμε
πως είσαι ζωή και τίποτα.

Ο θάνατος έχει ένα βλέμμα για όλους.
Ο θάνατος θά 'ρθει, και θά 'χει τα μάτια σου.
Θα 'ναι σα να παρατάς ένα πάθος,
σα να βλέπεις ένα πεθαμένο πρόσωπο
ν' αναδύεται απ' τον καθρέφτη,
σα ν' ακούς χείλια κλειστά να μιλούν.
Θα κατεβούμε στην άβυσσο βουβοί.

μτφ. Αλέξης Τραϊανός

[πηγή: περ. Το Δέντρο, τχ. 26 (Μάρτιος 1982) 293]

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Κατάντησα φτηνός 
Αρχειοθέτης
Των ονείρων σου.

Ταξινομώ σχολαστικά:

Μαύρα πουλιά του μισεμού

Και τις παλιές
 ασπρόμαυρες

Φωτογραφίες σου…

(Με τον τρόπο του Κλείτου Κύρου)

Μαθήματα σκότους

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΚΟΤΟΥΣ٭

Όταν γυρίζει ο τροχός του μισεμού

Και σκούζουνε τα φίδια στα τσιγκέλια

Τότε στα μαύρα μοναστήρια του χαμού

Ουρλιάζουν οι αγγέλοι στα βαγγέλια!

-------------

٭Από τις δεήσεις της Μεγάλης Παρασκευής 

Των ψυχών και των σωμάτων

ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

Ακούω πάλι τις χορδές των αοράτων

(Κι όμως το ούτι έχει χρόνια πια σαπίσει).

Η γλύκα μένει των ψυχών και των σωμάτων

(Όσο κι αν θέλει το μυαλό σου να τη σβήσει!)

                                        8-8-2017

ΠΑΛΙΟΕΙΝΟΡΑΤΑ

ΠΑΛΙΟΕΙΝΟΡΑΤΑ

Τα όνειρά σου βάψανε

Το μαξιλάρι

Μαύρο!

ΣΙΩΠΗ

Τα δέντρα πιά
δεν μου μιλούν
Πεισμώσανε κι αυτά
σαν τα φιλιά σου!

Παροιμίαι 30:4

Παροιμίαι 30:4

Πώς να σε κρατούσα;

Ποιός κράτησε τον άνεμο στα χέρια του;

Ποιος κράτησε νερό στην αγκαλιά του;

Μοναξιά στο χιόνι

Μοναξιά είναι όταν γυρίζεις το κεφάλι σου και βλέπεις μόνο τα βήματά σου στο χιόνι...

Η ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ

Η ΠΟΙΝΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ٭

Κάθε φορά που η φωνή σου

γλιστρώντας στον κυμάτων τον αφρό

                         και στην ομίχλη

φτάνει στ’ αφτιά μου ρημαγμένη και βουβή

Το Πένθος το Παλιό

(ωσάν ποινή)

με μαστιγώνει!        

٭Πίνδαρος