Αφιέρωμα (1930)
Ν’ αποξεχνιέμαι
κι ώρες να σε κοιτάζω εκστατικός
σε μύρο, σε
αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να
διαλυέμαι .
Να μην ταράσσει
Καθώς θα μπαίνω
στο είναι σου ελαφρός
την αίσθησή
μου, ουδ’ όσο φύλλων θρος
τα ησυχασμένα
δάση.
Μαζί να πλέμε
Κι εγώ να σε
κοιτάζω εκστατικός
σε μύρο, σε
αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να
διαλυέμαι...
Μίνος Ζώτος
(1905-1932)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου